Κυριάκος Μητσοτάκης: Κύριε Πρόεδρε, σήμερα η συνάντησή μας συμπίπτει με μία ιστορική ημέρα. Σε λίγο θα αναχωρήσω για την Αίγυπτο για να συμμετάσχω στην υπογραφή μιας πολύ σημαντικής συμφωνίας, που ελπίζουμε όλοι ότι θα μπορέσει να αποτελέσει τον θεμέλιο λίθο για μία οριστική ειρήνη στη Μέση Ανατολή.
Νομίζω ότι όλοι μας, με πολύ μεγάλη συγκίνηση, βλέπουμε τις σκηνές της απελευθέρωσης των ομήρων. Δύο χρόνια μετά τη φρικιαστική εισβολή της Χαμάς στο Ισραήλ, το κεφάλαιο αυτό τουλάχιστον φαίνεται να κλείνει, αλλά, ταυτόχρονα, νομίζω ότι για πρώτη φορά ανοίγει ο δρόμος για να μπορέσουμε να πετύχουμε κάτι πολύ μεγαλύτερο.
Και βέβαια, νομίζω ότι αξίζει να συγχαρούμε τον Πρόεδρο Trump για την επιμονή του στο να προσεγγίσει αυτή την εξαιρετικά δυσεπίλυτη εξίσωση του Μεσανατολικού, του Παλαιστινιακού προβλήματος, μέσα από μία διαφορετική οπτική γωνία.
Εγώ χαίρομαι γιατί η Ελλάδα, κ. Πρόεδρε, θα εκπροσωπείται σήμερα στην Αίγυπτο, μία από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες η οποία κλήθηκε να παρευρεθεί στην υπογραφή αυτής της σημαντικής συμφωνίας. Και πιστεύω ότι έχουμε να παίξουμε και ακόμα έναν πολύ ουσιαστικό ρόλο, ως μία χώρα η οποία συνομιλεί με όλους τους σημαντικούς παίκτες στη Μέση Ανατολή, η οποία έχει αξιοπιστία, η οποία είναι ένας πυλώνας σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο, να θέσουμε κι εμείς τις δικές μας υπηρεσίες στη διάθεση αυτών οι οποίοι θα συντονίσουν τα επόμενα βήματα αυτής της εξαιρετικά σύνθετης ειρηνευτικής προσπάθειας.
Εκφράζω και πάλι την ελπίδα μου αυτό που γίνεται σήμερα να είναι η αρχή, ουσιαστικά, μιας προσπάθειας η οποία επιτέλους θα οδηγήσει στον τερματισμό αυτής της τόσο επώδυνης σύγκρουσης, η οποία φυσικά δεν μπορεί παρά να καταλήξει -θα επαναλάβω εδώ και την πάγια θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης- σε μία πολιτική λύση δύο κρατών, τα οποία θα συνυπάρχουν ειρηνικά, χωρίς το ένα να απειλεί το άλλο. Είναι η μόνη λύση η οποία μπορεί να δώσει βιώσιμο ορίζοντα ειρηνικής συνύπαρξης στους λαούς της περιοχής.
Επιτρέψτε μου, κ. Πρόεδρε, να αναφερθώ και εν τάχει σε ένα ακόμα θέμα το οποίο προέκυψε στον δημόσιο διάλογο μετά από μια χθεσινή ανάρτηση την οποία έκανα, στα πλαίσια του εβδομαδιαίου απολογισμού της κυβερνητικής δράσης. Ξέρετε, εκπλήσσομαι μερικές φορές γιατί στην Ελλάδα δεν μπορούμε να συμφωνούμε σε ορισμένα απολύτως προφανή και αυτονόητα.
Το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη έχει ένα πολύ μεγάλο συμβολικό βάρος. Είναι ουσιαστικά ένα κενοτάφιο στο οποίο τιμούμε τη μνήμη όλων όσοι έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε εμείς ελεύθεροι. Και νομίζω ότι όλοι πρέπει να συμφωνούμε ότι χρήζει μιας διαφορετικής, μιας ξεχωριστής προστασίας.
Νομίζω ότι αυτός ακριβώς ήταν και ο σκοπός της πρότασης την οποία έκανα, η οποία σύντομα θα έρθει και προς ψήφιση στη Βουλή, να αναλάβει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας τον καθαρισμό, την ανάδειξη, τη φροντίδα, τη συντήρηση αυτού του πολύ σημαντικού μνημείου, το οποίο είναι ταυτισμένο με την ίδια την ιστορία του έθνους μας. Προφανώς και η διαφύλαξη της τάξης παραμένει αποκλειστική αρμοδιότητα του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.
Όλα αυτά θα ξεκαθαριστούν και με τη διάταξη η οποία θα έρθει στη Βουλή. Και θέλω να πιστεύω ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία έσπευσαν πάλι να επενδύσουν σε μία, θα έλεγα, εκτός τόπου και χρόνου «επαναστατική γυμναστική», θα αντιληφθούν τη σημασία τουλάχιστον να μπορούμε να ομονοούμε στα απολύτως προφανή: να αναδείξουμε και να προστατεύσουμε αυτό το μνημείο και κυρίως να διαφυλάξουμε τον πραγματικό του χαρακτήρα.
Διότι, ξέρετε, και άλλες χώρες έχουν τέτοια μνημεία, το Άρλινγκτον, στρατιωτικό νεκροταφείο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι χώρες -όπως η Γαλλία, όπου προστατεύουν την Αψίδα του Θριάμβου- δεν μπορούν να βρουν έναν τρόπο ώστε να προστατεύσουν ταυτόχρονα το δικαίωμα της συνάθροισης, το οποίο είναι απολύτως κατοχυρωμένο, με τη φυσική, θα έλεγα, αναγκαιότητα να αντιμετωπίζουμε διαφορετικά κάποια ιδιαίτερα σημαντικά μνημεία με μεγάλο ιστορικό βάρος.
Κωνσταντίνος Τασούλας: Κύριε Πρόεδρε, πράγματι η συνάντηση που θα έχετε σε λίγη ώρα, αργά το μεσημέρι στην Αίγυπτο, με άλλους ηγέτες από όλο τον κόσμο, είναι ιστορικής σημασίας γιατί φαίνεται ότι με τη συνθήκη ειρήνευσης που θα υπογραφεί στην Αίγυπτο, παρουσία του Αμερικανού Προέδρου, που είναι και ο πρωτομάστορας όλων αυτών των εξελίξεων και νομίζω, όπως πολύ σωστά είπατε, του αξίζουν συγχαρητήρια γι’ αυτή τη δραστική πρωτοβουλία, θα επιχειρηθεί, εφόσον όλα τελικά πάνε καλά και ευχόμαστε να πάνε όλα καλά, είμαστε στην πρώτη φάση ακόμη, θα επιχειρηθεί, λοιπόν, να έρθει μία ειρήνευση στη Μέση Ανατολή, η οποία δεν αφορά την περίοδο από την αποτρόπαιη επίθεση της Χαμάς πριν δύο χρόνια στο Κιμπούτς του Ισραήλ, αλλά ουσιαστικά από τον πρώτο Αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1948. Στην ουσία μία κρίση, μία ταλαιπωρία, μία επανάληψη συγκρούσεων και απίστευτου μίσους που κρατάει πάνω από 77 χρόνια, φαίνεται ότι πάει να επιλυθεί με όρους διάρκειας και ειρηνικής συνύπαρξης.
Και υπ’ αυτή την έννοια, σας ζηλεύω, υπό μίαν έννοια, γιατί θα είστε παρών σε ιστορικές εξελίξεις, οι οποίες μπορούν και να επισφραγίσουν την ελπίδα που υπάρχει. Και εδώ, επιτρέψτε μου, να επαναλάβω τα λόγια του απεσταλμένου του Προέδρου Τραμπ στην περιοχή, που είπε πρόσφατα ότι στόχος μας είναι να μετατρέψουμε τον κοινό πόνο σε κοινή ελπίδα. Και αυτό που θα βιώσει η ανθρωπότητα με την υπογραφή της συμφωνίας στην Αίγυπτο θα είναι το φέγγισμα της κοινής ελπίδας που ελπίζουμε ότι και στα επόμενα βήματα, γιατί δεν είμαστε στο τέλος, είμαστε στην εντελώς αρχή, θα ευδοκιμήσει.
Την Ελλάδα αυτονοήτως την ενδιαφέρουν οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή πέραν του ότι είναι στην ευρύτερη περιοχή μας. Πάντα υπήρξαμε συνομιλητές και των δύο πλευρών, ασχέτως αν είμαστε στρατηγικός εταίρος και σύμμαχος του Ισραήλ, ποτέ δεν κόψαμε επαφή με το Παλαιστινιακό μέρος. Συμμετείχαμε σε ανθρωπιστική βοήθεια προς τη Γάζα, φιλοξενήσαμε παιδιά τραυματισμένα, άρρωστα σε ελληνικά νοσοκομεία. Κρατήσαμε, νομίζω, μια στάση, η οποία έδειξε πως η Ελλάδα παίζει ένα ρόλο στην περιοχή και ελπίζω, εφόσον εξελιχθούν όλα ομαλά, η Ελλάδα να παίξει και ένα ρόλο στην ευκταία ανοικοδόμηση της Γάζας.
Ως προς το θέμα που θίξατε για το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, ήθελα να πω πως σκεφτόμουν μετά από την αντιπαράθεση που υπήρξε, πως ο ιδεώδης τρόπος να χειριστούμε αυτό το θέμα -γιατί ανοίξατε ένα διάλογο και νομίζω αξίζει τον κόπο να δώσετε λίγο χρόνο, αυτός το διάλογος να ωριμάσει- ο ιδεώδης τρόπος να εξετάσουμε το θέμα πώς θέλουμε να είναι το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, είναι να το αποστειρώσουμε από την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα. Δεν είναι εύκολο να το αποστειρώσουμε στο μυαλό μας το θέμα από την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα, αλλά θα άξιζε να το κάνουμε, βλέποντας πώς είναι τα αντίστοιχα μνημεία σε όλες τις χώρες του κόσμου, ανεξαιρέτως, σε όλες τις χώρες του κόσμου ασχέτως πολιτικού καθεστώτος και να σκεφτούμε ότι, αυτό το μνημείο συμβολίζει, τους αγώνες του έθνους, τους απελευθερωτικούς και τους αμυντικούς, τις πιο φονικές μάχες. Οι πιο φονικές μάχες του έθνους μας και οι πιο ένδοξες είναι γραμμένες πάνω στον πωρόλιθο, στον τοίχο πίσω από το κενοτάφιο – γιατί θυμίζω πρόκειται για κενοτάφιο, δεν πρόκειται για απλό έργο τέχνης – και να αντιληφθούμε ότι εκπροσωπεί τον Άγνωστο Στρατιώτη, μακριά από την επικαιρότητα, γιατί πάντα θα υπάρχει μια επικαιρότητα, η οποία θα επηρεάζει τη σκέψη μας, ώστε να καταλήξουμε ευκολότερα στο πώς θέλουμε να είναι ο προορισμός του.
Παλιότερα, κύριε Πρόεδρε, θυμάστε, έχουν καεί από βόμβες μολότοφ οι σκοπιές και μάλιστα φτάσαμε σε σημείο, μιας και η Προεδρική Φρουρά είναι αρμόδια εκεί για τη συνεχή παρουσία της, η οποία και ελκύει τα βλέμματα χιλιάδων Αθηναίων και χιλιάδων τουριστών, φτάσαμε στο σημείο τώρα να έχουμε παραγγείλει από ένα ειδικό εργοστάσιο του στρατού, να μας φτιάξει σκοπιές από ειδικό αντιπυρικό ξύλο. Νομίζω πως αυτό θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί, εάν υπήρχαν όροι οι οποίοι ξεχώριζαν την αποστολή του μνημείου από την αποστολή ενός χώρου ο οποίος είναι προορισμένος για τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.
Θέσατε ένα θέμα επίμαχο πάντως, απόδειξη είναι η ένταση που υπάρχει. Ήθελα να σας παρακαλέσω να δώσετε χρόνο στο διάλογο και κυρίως να γίνει μια προσπάθεια αυτός ο διάλογος να γίνει όσο γίνεται μακρύτερα από την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα. Όσο πιο αντικειμενικά το βλέπουμε, τόσο πιο ξεκάθαρο θα είναι το πώς όλοι μας θέλουμε να είναι αυτό το μνημείο.
